Evlilikte Baba Rızası

Geçenlerde bir Tweet'e rast geldim. Cevap hakkı doğmasın diye Tweet sahibinin ismini sansürlüyorum.

Tweet güzel bir etkileşim almış. Ama hanım kızımızın babası adına içim o kadar buruldu ki. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum, belki bu hanım kız onlardan biri değil ama böyle çok fazla kız tanıdığım için bu tweet ilk anda bu düşünceleri aklıma düşürdü: 

Artık ne kadar evliliğe hevesli, ne kadar arkasını görmüyorsa babası eşyalarını falan bırak, bekletme gel, bizi unutma mesajı vermek zorunda kalmış.

Retweet ile şu cevabı yazdım;

Hemen her baba kızının gelin gidecek olmasına içerler. İstisnalar kaideyi bozmaz. Kimi üzüldüğünü belli edip dile getirebilir, kimi içine atıp olan biteni bir kenardan sessizce, yutkunarak izler. Bir baba olarak en can yakıcı şey de kurtuluyorum edasıyla, ayakları yere basmayan, çevresindekileri görmeyen bir evlattır herhalde....

Elbette bir baba kızının mutlu olmasını ister ama bunu onun gözüne sokup yihhuu diyerek göstermek ne benim ahlakıma uygun ne de kafa yapıma. Bana katılmayabilirsiniz ama daha çok yeni evlenmiş, babası duygularını dışa vuramayıp içinde yaşayan biri olarak son zamanlarda bana sarılırken nasıl yutkunduğunu nasıl hüzünlendiğini, kocaman adamın gözümün önünde omuzlarının nasıl çöktüğünü bir ben biliyorum.

Ki ben ona hep şu mesajı verdim, sadece yeni bir ev daha açıyorum. Elim de üzerinizde... Tüm imkanlarımı zorlayıp size en yakın evi tutacağım. Eşyalarımın hepsini götüremem, sık sık geleceğim. Odamı çamaşır odası yapmayın, bu ev hala benim.

Babamı bekletme gel demek, zorunda bırakmak, bu noktaya getirmek, bizim kız kocayı buldu arkasına bakmadan gidiyor hissi yaratmak, ne bileyim çok yaralayıcı... Evliler beni daha iyi anlamıştır... Bekarlar da bunları okuduktan sonra ileride bu konuya daha hassas davranacaklardır diye tahmin ediyorum.

Mesela şunu unutamıyorum. Bekarım, düğüne 1-2 ay kalmış, bir sabah babam beni uyandırmaya geliyor odama. Gelmişken sandalyeye oturuyor ve soruyor;

Nasıl gidiyor?

Ağlayacak oluyorum. İyi baba, bir sıkıntı yok hamdolsun diyorum.

Hiçbir şeye mecbur değilsin, aklında bir şey varsa hala vazgeçebilirsin, biz senin arkandayız. Dünyanın sonu da değil, diyor.

Nişanlımla alakalı hiçbir sorunumuz yoktu ama bunu söylemiş olması, o an beni öylesine rahatlattı ki, omuzlarımdan tüm dünyanın yükü bir anda kalktı. Bugün dönebildiğim gibi, diğer tüm zamanlarda da bu eve dönebilirdim. Bir tarafım hep bu eve ait olacaktı. Dönebileceğim bir evim, baba ocağım vardı.

İşte böyle bir babanın yanından nasıl güle oynaya çıkabilirdim ki, nasıl arkanı unutma dedirtecek duruma getirebilirdim ki... 

Bu arada Twitter adresim: https://twitter.com/NABRUT